Druk, druk, druk!

Deze week, 19 tot 23 april, staat er heel wat op onze stage-agenda: we hebben ons eerste groepswerk en werken met onze eerste cliëntjes! Zo trof ik dinsdag 20 maart mijn laatste voorbereidingen en maakte me klaar voor mijn eerste therapie. Ik geef therapie aan twee zusjes van 5 en 6 jaar die geplaatst zijn binnen een pleeggezin. Voor de eerste sessie had ik kaartjes voorbereid met vragen op die zij dan moesten beantwoorden. De kindjes waren mondig en werkte goed mee, maar naar het einde van de sessie toe waren ze wel snel afgeleid en heb ik moeten afronden.

In de namiddag bereide ik me mentaal voor op het groepswerk. Ik had heel veel zenuwen en wist niet zo goed wat ik van de eerste sessie kon verwachten. Toen Yasmine gisteren haar eerste groepswerk gaf, kwamen er maar twee van de acht groepsleden opdagen dus ik hoopte het vandaag beter te doen. Jammer genoeg had ik de eerste drie kwartier maar 1 lid, echt verschrikkelijk want ik had net zo m’n best gedaan om leuke dingen voor te bereiden en muffins te bakken. Ik heb het kennismakingsspel dan maar met haar alleen gespeeld. Daar bleek het meisje wel van te genieten, want ze vertelde me dat ze niet echt vrienden had. Ze vertelde me ook een vreselijk verhaal van iemand die ze kende die vorige week op gruwelijke wijze vermoord was. Ik praatte er met haar over, want daar bleek ze even nood aan te hebben.

Het laatste kwartier kwam er dan uiteindelijk nog een lid opdagen die met zijn zus en moeder was gekomen. Aan hem kon ik nog net uitleggen wat de volgende groepssessies zouden inhouden voor dat de tijd om was. Zijn zus heeft nu ook besloten om deel te nemen aan mijn groepswerk omdat ze anders toch niets te doen heeft.

Op het einde van de dag was ik wel heel teleurgesteld omdat ik zo m’n best had gedaan om alles voor te bereiden, maar ik had al snel beslist dat ik dit niet aan mijn hart zou laten komen en dat ik in m’n achterhoofd moet houden dat ik in Afrika zit. Jammer maar helaas is dit hun manier van werken.

Op donderdag 22 maart had ik mijn tweede sessie met de zusjes en had ik mijn groepswerk in de namiddag. Deze keer ging ik het met de zusjes hebben over ‘emoties’. Daarom had ik mannetjes gemaakt en moesten zij beschrijven hoe dit mannetje zich voelt en of zij zich ook al zo eens hadden gevoeld. Ik had al snel door dat ze niet echt geïnteresseerd waren en dus was het voor mij moeilijk om enthousiast en bij het onderwerp te blijven. Ze waren de hele tijd met elkaar bezig, kropen onder tafel en waren zeer snel afgeleid. Daardoor heeft deze sessie maar een half uurtje geduurd. Volgende keer doe ik iets met hen apart en hopelijk lukt het dan beter.

In de namiddag was het dan weer tijd voor mijn groepswerk, wat je niet echt een groepswerk kunt noemen als je maar 1 lid hebt. Gelukkig kwamen er deze keer in het totaal 8 mensen opdagen van zowel Yasmines als mijn groep. Dit heeft ons gespaard van een afgang tegenover de gastspreker. Voor deze sessie hadden we geen muffins gebakken, maar hadden we de tafel gevuld met kommetjes chips. Sommige van de groep waren hier niet zo blij mee en vroegen waar de muffins bleven. Ze vroegen ook of ze de snoepjes, die ze in de keuken hadden zien staan, mee naar huis mochten nemen. Dit vond ik wel hele rare vragen en ik wist niet goed hoe te reageren. Misschien volgende keer  voorgerecht, hoofdgerecht en dessert voorzien? Ik denk het niet!

Na deze eerste sessies en groepswerken ben ik wel een beetje gedemotiveerd omdat ik er veel meer van verwacht had en het niet liep zoals ik gepland had. Hopelijk loopt alles volgende week een beetje beter.