Pretty Pretoria

Op vrijdag 24 februari gingen we met Meshack, die ook werkt bij SAVF, naar Ikageng om een schooltje te bezoeken. Ikageng is een township waar heel veel arme mensen wonen en de school is een publieke school die gratis en toegankelijk is voor iedereen. Aangekomen op het schooltje liepen er vele kinderen rond zonder schoenen omdat hun ouders dit niet kunnen betalen. Toen we de auto uitstapten konden de zwarte kindjes hun ogen niet geloven: Het leek alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien! Ze liepen naar ons toe en wilde ons allemaal aanraken om te kijken of we wel echt waren. Op het einde moesten we ze zelfs van ons afschudden om dan uiteindelijk terug in de auto te kunnen kruipen.

Wanneer de stagedag op z’n eind liep, brak het moment aan waar we al heel lang naar uitkeken….We gaan naar PRETORIA! Om 16uur pakten we snel onze spullen en fietste we naar huis waar dat Maryke ons al stond op te wachten. Snel wat kleren bijeen gesprokkeld, Emma opgepikt en het avontuur kon beginnen.

Twee uur later kwamen we dan aan in Pretoria waar de ouders van Maryke, Boepie en Anemarie, ons hartelijk ontvingen met heel wat lekkers. Anemarie had onze bedden al mooi opgemaakt  met op het hoofdkussen een kleine verrassing: Chocolade! Na elk hapje, heel wat billtong en enkele glazen wijn naar binnen gewerkt te hebben, vertrokken we naar een grote bar in de buurt. Hier hebben we kennisgemaakt met ‘Saartie’, voor ons bekend als ‘Een adje’. Dit lukte hun met ‘Brutal Fruit’, maar zou hen dit ook lukken met Stella? Na een gezellige avond achter de rug te hebben, gingen we terug naar huis en kropen we in bed zodat we fit waren voor de leuke dingen die ons nog te wachten stonden.

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben op echte matrassen in de plaats van op een plank, werden we zaterdagochtend gewekt met een heerlijk ontbijtje dat Anemarie voor ons had gemaakt. Natuurlijk konden de suiker en calorieën ook bij deze maaltijd niet ontbreken. Na een lunchpakket te hebben opgeslagen in onze buiken vertrokken we met de safari-sjeep van Juan, het lief van Maryke, naar de stad. Als eerste bezochten we de Union building. Jammer genoeg was deze gesloten, maar gelukkig had het prachtige tuinen waar we in konden rondwandelen.  Daar hebben we gepicknickt en friste we ons even op in een fontein. Nadat we het water uit onze kleren hadden gewrongen, stapten we terug in de auto voor een ritje door Pretoria- city. Hier was het aan te raden om de deuren op slot te doen aangezien het er niet zo veilig is. Na een biertje, Black label, te hebben gedronken op café waren we klaar om  het ‘Voortrekkermonument’ te aanschouwen. Dit monument werd opgericht ter nagedachtenis van de Voortrekkers, die de Engelse Kaapkolonie tussen 1835 en 1854 verlieten en de binnenlanden van Zuid-Afrika introkken. Het monument is ontworpen door Gerard Moerdijk, die het idee had om een monument te ontwerpen, "dat duizend jaar blijft staan en de geschiedenis en de betekenis van de Grote Trek voor zijn afstammelingen beschrijft." Het monument kan bijna vanuit heel Pretoria gezien worden, omdat het op een heuvel ligt (toegegeven heb ik dit opgezocht op Wikipedia, want ik verstond er niet veel van toen we daar waren). Na ons bezoekje aan het monument was het tijd om terug naar het huis van Maryke te gaan zodat de jongens de braai konden aansteken. Anemarie had weer heel wat lekkers voorbereid en we hebben onze magen moeten forceren om alles op te krijgen. Pretoria was echt aangenaam om te bezoeken met dank aan onze gidsen: Juan en Maryke.

Om ons weekendje in primeur af te sluiten was het zondag DE dag waarop we wilde dieren zouden spotten. We werden om half 8 gewekt en sprongen even later in de auto om ons te begeven naar het wild park. Voor we op zoek gingen naar wilde dieren, aten we eerst een king size breakfast. Daarna reden we naar de voedingsplaats van de leeuwen. Geweldig om te zien hoe zij vochten om de dode koe die gedropt werd door medewerkers van het park. Daarna zagen we ook de eetplaats van de Cheeta’s en de wilde honden. Toen de speeltijd van de babydieren was aangebroken, konden we, na het ondertekenen van een papier dat het op eigen risico was, binnen in de kooi van de witte leeuwtjes. Deze lagen lekker te slapen in de schaduw en waren zo schattig. Je kon hen aaien en het zag ernaar uit dat ze hier echt van genoten. Wat een zalige ervaring.

Na afscheid te hebben genomen van Anemarie en Boepie en hen bedankt te hebben voor het super leuke weekend, trokken we terug naar Potchefstroom en namen nog een frisse duik in het zwembad aan Maryke haar appartement.

Dit is een weekend om nooit meer te vergeten.